Ομόνοια- Reactivation ενόψει!
Κάτι προφανώς ετοιμάζεται στην Ομόνοια που οι παρεπιδημούντες στην πλατεία δεν κατανοούμε- τα πράγματα κάποτε έρχονται και μας παρασέρνουν κι εμείς ανίδεοι κοιταζόμαστε στις άδειες βιτρίνες. Μιαν άλλη όψη των πραγμάτων πιο θλιβερή λαμβάνουμε εμείς που ξεροσταλιάζουμε, εδώ -περιμένοντας τι?- , μιαν άλλη όψη των πραγμάτων από όσους ετοιμάζουν εν κενώ την καινούρια Ομόνοια, σε έδαφος που σαν να μην είναι το ίδιο έδαφος που πατούμε εμείς- σε θαλερούς αγρούς τα σχέδια ανθούν, μα εδώ είναι Ομόνοια και κατουρημένα τσιμέντα.
Είχα μόλις γράψει αυτά για την Ομόνοια, με την ηδονική πίκρα του τελευταίου που ‘χει μείνει πίσω να βλέπει την καταστροφή. Έχοντας λείψει ένα μήνα, του καλοκαιριού, γύρισα για να βρω αυτή την γειτονιά ακόμα πιο μισή. Μόνο στο κτίριο των γραφείων είχαν συμβεί οι εξής αλλαγές – είχαν μειωθεί κι άλλο τα χρησιμοποιούμενα γραφεία (απ’ τα 80 του κτιρίου, ενεργά 20), το μαγαζί με τα πουκάμισα στο ισόγειο έκλεισε, (από τις 8 βιτρίνες, δύο ενεργές) ενώ και το μικρό εστιατόριο που άνοιξε τον Φλεβάρη παλεύει με νύχια και με δόντια, έκλεισε επίσης το περίπτερο μπροστά στην Πατησίων, μα και τα άλλα περίπτερα κλείνουν πιο νωρίς, τα everest που διανυκτερεύουν σ’ όλη την Αθήνα εδώ κλείνουν απ’ τις 9, ενώ το ίδιο το κτίριο ένα ολόκληρο δεκαόροφο κτίριο γραφείων, κλείνει πια απ’ τις εφτά αντί για τις δέκα. Τι, και γιατί να φυλούν οι θυρωροί?… Αυτά στην περίμετρο μόλις ενός κτιρίου, σε μόλις ένα μήνα- απότομα σα θάνατος.
Και να λοιπόν που εμφανίζεται αυτό το κείμενο του athensville, πλήρες αισιοδοξίας να αναρωτιέται αν «Πήρε μπρος η Ομόνοια?» (και φαίνεται πως πολύ θα ‘θελε να πει ναι) ενώ το site τουριστικών προσφορών touristorama θυμάται ξαφνικά την «πολύπαθη ιστορία της πλατείας Ομονοίας» – είναι απορίας άξιο γιατί ένα site τέτοιο θυμάται την Ομόνοια. Και σε συνέχεια αυτών έρχονται τα event, το swing party των atenistas, η εγκατάσταση των Urban Think Tank στο κτίριο του ΗΣΑΠ, στην αρχή της Αθηνάς- στον πίσω τοίχο του ισογείου γραφείου φαρδιά πλατιά γραμμένο Reactivate Athens, Reactivate Athens,….
Είναι κανείς να φωνάξει, να ουρλιάξει, να σπάσουν τα τζάμια στις άδειες βιτρίνες, να σηκωθούν οι πλάκες των πεζοδρομίων, να σκάσουν οι συρμοί κι οι υπόνομοι, να πεταχτούν, να ξεχυθούν, μπροστά στα μάτια όλων όσων με χαρά σχεδιάζουν την καινούρια Ομόνοια, να σκάσουν κάτω τα κομμάτια μας.
Παλεύοντας μ’ όλες τις αντίθετες δυνάμεις του κόσμου, φυλάμε τα μετερίζια της Ομονοίας, ενεργοποιούμε τους δρόμους, τους άδειους χώρους, πόσο ν’ αντέξουμε πια. Ένας ένας φεύγει. Η ενεργοποίηση δεν μας αφορά, αυτή η επίσημη ερμηνεία της ενεργοποίησης- χαριτωμένα event, γυαλιστερό design, δεν ξέρουμε να χορεύουμε swing, τι να χορέψεις κάτω από τόσες σκιές. Η ενεργοποίηση δεν μας αφορά. Ενεργοποιούμαστε και μοναχοί μας όπως μπορούμε, όσο μπορούμε, το ένα τούβλο μετά το άλλο πέφτει μας στο κεφάλι και συνεχίζουμε.
Η τραγική ειρωνεία.
Λίγο πιο κάτω από το αρχηγείο του reactivate Athens μια άλλη εκδοχή του reactivate Athens λαμβάνει χώρα στο θέατρο Εμπρός. Δυο χρόνια τώρα το πρώην κλειστό θέατρο, έχει λειτουργήσει σαν σημείο συνάντησης ανθρώπων της πόλης και της γειτονιάς, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, έχει λειτουργήσει ως πηγή πολιτιστικής παραγωγής, ενεργοποιώντας ένα σωρό δημιουργικές δυνάμεις. Αλλά μάλλον ήρθε ή ώρα να τελειώνουμε με όλα αυτά.
Την Τετάρτη το πρωί η αστυνομία συνέλαβε δυο ηθοποιούς που κάνανε πρόβα. Η κατηγορία αφορούσε ακριβώς αυτή τη δράση της ενεργοποίησης του θεάτρου, της γειτονιάς, των όσων θα έβλεπαν την παράσταση δωρεάν και σαν δώρο. Την ίδια μέρα στον μαυροπίνακα του γραφείου των Γερμανών μελετητών, σημειωμένα τα ραντεβού της ημέρας, περιλαμβάνουν ονόματα γνωστά, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, γιατροί χωρίς σύνορα, αρχιτεκτονικά γραφεία, καθηγητές του πολυτεχνείου- εικαστικοί- άνθρωποι που αλλιώς δεν θα βρίσκονταν μαζί, καλλιτέχνες κι αυτοί όπως κι οι άλλοι οι συλληφθέντες, συσπειρώνονται γύρω από τον στόχο- «Reactivate Athens»…
Να λοιπόν ποιο είναι το ενδεδειγμένο είδος ενεργοποίησης. Κατά τα σχέδια, το reactivation μπορεί να έρχεται μόνο άνωθεν και έξωθεν.
Έξω από τα σχέδια, οι άνθρωποι της Ομονοίας μαραζώνουν μόνοι. Τους ενεργοποιεί αυτό το φέγγος της Ακροπόλεως, τα φώτα των αυτοκινήτων, οι άλλοι άνθρωποι, η ποίηση της πόλης, αυτή που θα εξαφανιστεί μόλις η πόλη ενεργοποιηθεί επισήμως, όλα αυτά μας κρατάνε δέσμιους της ειδικής αθηναϊκής μαγείας της Ομόνοιας- Φοβούμεθα μήπως κι αυτή η ενεργοποίηση είναι σαν καμιά δύναμη τρόμερη, και ξεπηδήσει σαν τη λάβα μέσα απ’ τα σκάμματα που θ’ ανοίξουν, και μας πετάξει έξω.
Ο athensville είδε να γίνονται εργασίες στο πρώην Μινιόν, μελλοντικώς υπουργείο των Κατασκευών. Είδα κι εγώ τον γερανό του Μινιόν να γυρίζει, χρόνια τώρα γυρίζει- σιγά σιγά μέσα στον χρόνο, χαράζει μια αργή γωνία, στρέφεται αργά, δείχνει στο μέλλον. Ο γερανός του Μινιόν- το σύμβολο της ανοικοδόμησης της χώρας- γυρίζει πιο αργά απ’ τη γη κι απ’ όλα τα ουράνια.
Σ’ αυτόν απάνω να κρεμάσουν με γράμματα νέον φωτεινά την ταμπέλα «Reconstruction«. Στον αιώνα τον άπαντα
